BREZİLYA-SAO PAULO-RİO DE JANEİRO GÜNEY AMERİKA SEYAHATİ - 15

Seyahatin 15.Günü 02.02.2023 Perşembe BREZİLYA-SAO PAULO-RİO DE JANEİRO

Dün Iguazu şelaleleri için Brezilya topraklarına geçmiştik. Şimdi biraz Brezilya hakkında genel bilgileri vereyim. Brezilya, Türkiye’den neredeyse 11 kat daha büyük bir ülke, yüzölçümü: 8.515.767 km2. Güney Amerika'nın en büyük ve en kalabalık ülkesi. Latin Amerika’nın %47,7’sini kaplayan Brezilya, Ekvador ve Şili haricinde Güney Amerika ülkelerinin hepsi ile sınır komşusu. 2021 yılı itibarıyla nüfusu yaklaşık olarak 213.317.639 kişiden oluşmakta. Ülkedeki beyaz ve melez karışımı yarıyarıya. Bayrak yeşil bir zemin üzerine oluşturulmuş olup, bu zemin üzerine bayrağın ortasına gelecek şekilde yatay eşkenar dörtgen konumlandırılmış. Ayrıca dörtgenin ortasında üzerinde yıldızlar gözüken mavi bir daire görüntüsü bulunuyor. Bu dairenin içerisinde de Portekizce Ordem e Progresso (Düzen ve İlerleme) yazan beyaz bir şerit bulunmakta. Bayrakta bulunan yeşil renk, 1822 ile 1889 yılları arasında Brezilya İmparatoru görevini de üstlenen I. Pedro’nun kraliyet armasını, eşkenar dörtgene rengini veren sarı renk ise İmparatorun eşi olan Maria Leopoldina'nın ait olduğu Habsburg Hanedanlığı'nı temsil etmekte imiş. Eşkenar dörtgenin ortasına konumlandırılmış mavi daire ve üzerindeki yıldızlar, Brezilya devletinin bağımsızlığının ilan edildiği 15 Kasım 1889 tarihinde saat 08:30'da Rio de Janeiro'nun atmosferden görünüşünü simgelemekteymiş. Biz orada iken kurlar 1 Brezilya Reali 3,95 TL ve 0,19 Usd idi.

Biz kahvaltımızı otelimizde aldıktan sonra Brezilya tarafındaki Foz do Iguaçu Uluslararası Havaalanından saat 10:10’da Latam Havayolları ile önce Sao Paulo- Congonhas Havaalanına uçtuk. 11:45’de indik. Buradan saat:12:25’de yine Latam havayolları ile Rio De Janeiro Santos Dumont Havaalanına 1 saat uçtuk. São Paulo, banliyöleri olan Jundiaí, Sorocaba and São José dos Campos ile birlikte dünyanın dördüncü büyük metropolitan alanı imiş ve nüfusu 22 milyondan fazla imiş. Uçakla epey bir süre üzerinden uçmamıza rağmen şehir bitmedi. İnmeden önce Rio de Janeiro’ya yaklaşırken Ilha da Jibóia ve Ilha Grande adalarını Base Aérea de Campo dos Afonsos- Brezilya Hava Kuvvetleri'nin üssünü, Clementino Fraga Filho University Hospital’i, Expansão Araştırma Enstitüsünü, Catalão Yarımadasını, Presidente Costa e Silva (Rio-Niterói) köprüsünü [1] yukarıdan gördük. Rio De Janeiro Santos Dumont Havalimanı Guanabara Körfezinde deniz doldurularak yapılmış. İniş heyecanlı oldu kendimizi denize iner gibi hissettik.

Otobüsle vakit kaybetmeden şehir turumuza başladık. Önce meşhur Maracana stadyumuna gideceğiz. Otobüsten kameramın vizörüne takılanlar ; Av. Pres. Antônio Carlos [2] ve 1 Mart caddeleri boyunca Church Santa Luzia[3], Çalışma-Sosyal Güvenlik ve Hazine Bakanlıkları, Santa Casa da Misericórdia Hastahanesi, Monumento ao Barão do Rio Branco [4] Igreja de São José- Aziz Joseph Kilisesi [5], Palácio Tiradentes [6], Estátua de Tiradentes [7], Paço Imperial [8], Statue General Osorio [9], Chafariz do Mestre Valentim [10], Imperial Irmandade da Santa Cruz dos Militares- Askeri Kutsal Haç İmparatorluk Kardeşliği Binası [11], Centro Cultural da Justiça Eleitoral -Seçim Adaleti Kültür Merkezi, [12] Centro Cultural Banco do Brasil- Banco do Brasil Kültür Merkezi [13],

Casa França-Brasil, Fransa-Brezilya Evi [14], Espaço Cultural da Marinha - Donanma Kültür Alanı [15] , Pira Olímpica-Olimpiyat meşalesi [16], Avenida Presidente Vargas [17], caddesi boyunca Igreja Matriz de Nossa Senhora da Candelária - Candelária Kilisesi [18], Palácio Duque de Caxias [19], Pantheon de Caxias [20] , Estação D. Pedro II/Central do Brasil- II.Petro-Brezilya Merkez Tren İstasyonu [21] Santo Cristo Favelası [22] ve nihayet Maracanã Stadyumuna [23] ulaştık.

Dış kapının üzerinde Estadio Mario Filho [24] yazıyordu. İçeri giremedik ancak dış kapısında duran 1958 Dünya Kupası sırasında Brezilya milli takımının kaptanı Hilderaldo Bellini [25] heykelinin önünde fotoğraf çektirdik.

Stadyumun çevresini otobüs ile dönüp oradan Rodrigo de Freitas lagününe [26] gittik. Yolun devamı bizi Ipanema plajına [27] getirdi. Plajın Leblon, Posto 10 ve Arpoador isimli bölümleri var. Karşısında Cagarras, Redonda ve Rasa adaları gözüküyor. Yol bizi tekrar başka bir plaja getirdi. Meşhur Copacabana plajı. [28]

Yol boyunca insanlar denize giriyor, voleybol oynuyor, sörf yapıyor. Küçük küçük kafeler var. Sanırım kum çok sıcak olduğundan bazı yerlerde insanlar kıyıya ulaşsın diye su hortumları koymuşlar ki yürünebilsin. Solda meşhur Copacabana Palace otelini gördük. Hilton Rio de Janeiro Copacabana’nın yanından dönüp üstünde Botafogo Futbol takımının yat kulübü ve Mourisco Mar isimli olimpik yüzme havuzu, altında Fogo de Chão barbekü restoranı bulunan ilginç binayı görüp Botafogo Plajına vardık.

Burası Şeker tepesini gören küçük bir plaj ve insanlar açığa teknelerini bırakmışlar. Denize giren pek yok. İnsanlar bisiklet yolunda ya yürüyor ya da bisiklete biniyor.

Körfezin bitiminde solumuzda Flamengo yerleşim bölgesini sağımızda ise Estácio de Sá [29] isimli Portekizli bir subay adına yapılmış olan Anıtı ve Kültürel Alanını [30] gördük. Flamengo plajı boyunca sağda doldurularak kazanılmış Parque Brigadeiro Eduardo Gomes - Tuğgeneral Eduardo Gomes [31] Parkını gördük. Parque Eduardo Gomes'in en çarpıcı özelliği, esas olarak mimar Burle Marx [32] tarafından seçilen yerli türlerden oluşan florasının çeşitliliği imiş. Bitki zenginliği birçok kuşu kendine çekiyormuş.

Parkın içinde ayrıca Monumento Nacional aos Mortos da Segunda Guerra Mundial - İkinci Dünya Savaşı Ölüleri Ulusal Anıtı [33] ve Museu de Arte Moderna do Rio de Janeiro - Rio de Janeiro Modern Sanat Müzesi [34] var.

Otobüs bizi Rio de Janeiro Metropolitan Katedrali’ne [35] getirdi. Katedralin karşısında sanırım bir gurup öğrenci öğrenim harçları ile ilgili protesto yapıyorlardı. Katedral oldukça şaşırtıcı, ilk bakışta dıştan sevimsiz beton bir yapı olarak görünüyor. Maya tapınaklarını andırıyor zaten onlardan kimine göre de geleceğin sembolü olarak Apollo Projesi gemilerinden esinlenilmiş. Dışarıda ayrıca tepesinde bir haç olan betondan helezonik bir çan kulesi var. Ancak içine girince insanın düşünceleri pozitif yönde değişiyor.

Katedralin dört ana noktasından, zeminden tavana kadar yükselen ve güneş ışığının yansıma açısına göre çarpıcı renklerde yansıyan vitray pencerelerin konumlandırılmış olması insanı etkiliyor. Bu pencerelerin konumlandırılma şekli ile yansıyan ışıklar haçın dört kolundan yayılan ışığı ve Tanrı’yı sembolize etmekte imiş. Bu görüntü insanı çok etkiliyor. Bina yapılış şekli nedeniyle yan duvarlarından hava alıyor ve içerisi serinliyor. Burada epey bir zaman geçirip bol bol fotoğraf çektik.

Tekrar otobüsle bu sefer Theatro Municipal do Rio de Janeiro - Rio de Janeiro Belediye Tiyatrosu, [36] Rio de Janeiro Belediye Binası, [37] Ulusal Güzel Sanatlar Müzesi,[38] Adalet Kültür Merkez [39] ve Milli Kütüphanenin bulunduğu Alagoas ve Floriano meydanlarına geldik.

Meydanda ayrıca hemen tiyatronun yanında Carlos Gomes heykeli [40] ve meydanın

ortasında Floriano Peixoto Anıtı [41] bulunmakta. Burada da epey fotoğraf çektik. Yürüyerek Rio’nun simgelerinden olmuş meşhur Selaron Merdivenlerine gitmek için yola çıktık.

Yol üzerinde yine Cinelandia meydanında metro istasyonunun havalandırmasının iki duvarını kaplayan bir panel gördük. Bu şarkıcı-söz yazarı Gilberto Gil ve ülkenin diğer müzisyenlerini onurlandıran, grafiti sanatçıları tarafından üretilen bir panelmiş. Aquele Abraço adlı çalışma, müzisyenin 1969 yılında bestelediği aynı adlı şarkıya atıfta bulunuyormuş. Bir tarafta São Paulo'lu sanatçı Ozi Gilberto Gil'in yüzünü resmederken, diğer tarafta şarkının kıtalarında geçen karakterler grafitiyle resmedilmiş. Yine yol üzerinde Teatro Riachuelo Rio binası ilgimi çekti. 1890 yılında inşa edilen daha önce bir gazino, bir tiyatro ve bir sinema salonu olan bina aynı zamanda 1929'da ülkede ilk sesli filmin gösterildiği yermiş. Yol bizi Lapa meydanına getirdi. Meydanın simgesi Lampadário da Lapa – Lapa meydan lambası imiş. [42]

Lambanın karşısındaki Rua Teotonio Regadas isimli sokaktan içeri girdiğinizde sizi kocaman duvar grafitileri karşılıyor. Gözlüklü yaşlı bir kadın ve küçük bir kızın grafitileri canlı gibi. Birde isimlerden oluşan bir dünya haritası var.

Sonrada Selaron merdivenlerine [43] geliyorsunuz. 1990 yılında Şili doğumlu ünlü sanatçı Jorge Selarón’un evinin önünde bulunan basamakları yenilemek istemesi sonucu ortaya çıkmış. Brezilya bayrağının oluşturan mavi, yeşil ve sarı renkli çini parçaları ile kaplanan ikonik merdiven, günümüzde büyük bir popülariteye sahip.

Biz oradayken bir gurup insan müzikler eşliğinde şarkılar söyleyerek yanımızdan geçti. Şansıma benim kameranın pili bitti. Bende diğer arkadaşlara bol bol fotoğraflarımı çektirdim.

Şansıma Türk bayrağı bulunan ve Fatih Sultan Mehmet’in portresinin yer aldığı iki seramiği de gördüm. İnternetten bulduğum rahmetli Selaron'un fotoğrafı yukarıda.

Tekrar otobüse binerek otelimize gitmek için Lapa ve Gloria caddeleri boyunca devam ettik. Yol boyunca bulunan ancak sahipsiz kalmış eski binalar Şili’deki gibi grafiti katliamından payını almıştı. Yine yol üzerinde Rio de Janeiro'nun ilk kardinal başpiskoposu D. Joaquim Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti'nin ikametgahı olarak 1912-1918 yılları arasında inşa edilmiş eklektik tarzda bir bina olan Palácio São Joaquim veya Palácio da Mitra Arquiepiscopal’ı , ön cephesinde 1862 tarihi bulunan 1868 yılında Komutan João Martins Cornélio dos Santos tarafından ikametgahı olarak satın alınan Asilo São Cornélio’yu görüp nihayet Windsor Florida Hotele vardık. Otel Flamenko plajının arkasında yer alıyor.

Yakın çevrede market, süpermarket, restoranlar ve döviz büroları var. Aynı zamanda sahile gitmek isteyenler hiç zorlanmadan kısa sürede yürüyerek ulaşabilir. Otele yerleşip biraz dinlendikten sonra yine Fügen hanım ve Dilek hanım yemek için dışarı çıktık. Bu sefer rehberin uyarılarını dikkate alıp taksi çevirdik ve onun önerdiği Copacabana plajı ve Copacabana Palace otelinin sokağındaki Churrascaria Palace – Saray Biftek restoranı isimli yere gittik. Burada açık büfe hizmet veriliyor. Yine yiyebildiğin kadar et ve deniz mahsülü var. Bizde beğendiğimiz ne varsa alıp yedik. Birer Old School Pilsen bira ve espresso kahve toplam 273 Brezilya pezosu ödedim. Kredi kartıma 1075 TL yansımış. Brezilya Arjantin’e göre pahalı. Yemekten sonra hazmedelim diye Copacabana plajı yakınında kurulan halk pazarlarını gezmeye gittik. Hediyelik eşyalar ve kıyafet vardı. Yürürken diğer arkadaşlarla karşılaştık. Sonra yine hep beraber taksi tutup otele geri döndük. Bugünün atraksiyonu çoktu o yüzden derin bir uyku çektim.

Notlar: Bilgilerwww.wikipedia.org ‘dan alınmıştır.

[1] Halk arasında Rio-Niterói Köprüsü olarak bilinen Ponte Presidente Costa e Silva, Brezilya'nın Rio de Janeiro eyaletindeki Guanabara Körfezi'ni geçen bir köprüdür. Yapının inşası için emir veren Brezilya'nın askeri diktatörlüğü sırasında başkan olan Artur da Costa e Silva'nın onuruna adlandırılmıştır. Yapı Ponta do Caju'yu (Rio de Janeiro) Avenida do Contorno'ya (Niterói) bağlamaktadır. Köprü faaliyete geçmeden önce, karayollarında yaklaşık 120 km seyahat etmek ya da feribot kullanımını tercih etmek gerekiyordu. Bu rotanın seçilmesinde deniz trafiği üzerindeki etkisinin daha az olması, toplam maliyetinin diğer seçeneklere göre daha düşük olması ve Rio de Janeiro'nun banliyölerine bağlantı sağlaması etkili olmuştur. Proje, dönemin Ulaştırma Bakanı Mario Andreazza tarafından idealize edilmiştir. Çalışmaların tamamlanması altı yıldan biraz daha kısa sürmüş ve 4 Mart 1974 tarihinde teslim edilmiş olup, o dönemde Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Pontchartrain Gölü Köprüsü'nden sonra dünyanın en büyük ikinci köprüsü olarak kabul edilmekteydi. Şu anda dünyanın en uzun ikinci köprüsüdür. Şu anda Latin Amerika'daki en uzun ikinci köprü ve güney yarımküredeki en büyük öngerilmeli beton köprüdür. Normal günlerde yapı günde 150.000'den fazla yolcu almaktadır.

[2] Antônio Carlos Ribeiro de Andrada (1870 - 1946) Brezilyalı bir siyasetçi, Belo Horizonte belediye başkanı, Brezilya Temsilciler Meclisi başkanı, Cumhuriyet senatörü, 1932-1933 Ulusal Kurucu Meclis başkanı, devlet bakanı ve Minas Gerais eyaleti başkanıydı. Ayrıca 1932-1933 Ulusal Meclis üyesiydi.

[3] Santa Luzia Kilisesi'nin kökeni efsanelerle örülü. Bir rivayete göre Portekizli denizci Fernão de Magalhães 1519 yılında burada Denizcilerin Meryem Ana'sı için küçük bir tapınak inşa etmiştir. Diğerleri ise ilk şapelin 1592 yılında balıkçılar (belki de Fransiskenler) tarafından inşa edildiğine inanmaktadır. Her iki durumda da burası sömürge dönemine ait çok erken bir binadır. O zamanlar Guanabara Körfezi'nin ağzında duruyordu. Bugün, Rua Santa Luzia adlı işlek bir caddede kaybolmuş görünüyor. Mevcut yapı 1752 yılında inşa edilmiştir. İlk ayin müdavimlerinden biri Portekiz Kralı VI John (Dom Joao VI) idi.

[4] José Maria da Silva Paranhos Júnior , Rio Branco Baronu (1845 - 1912 ) bir avukat, diplomat, coğrafyacı, profesör, gazeteci ve Brezilyalı tarihçiydi. Rio de Janeiro'da, İmparatorluğun tanınmış politikacılarından Rio Branco Vikontu'nun oğlu olarak dünyaya geldi. Recife'de hukuk eğitimi aldı. 1869 yılında Mato Grosso'dan milletvekili seçildi. 1876'da İngiltere'nin Liverpool kentinde Brezilya konsolosu oldu. Cumhuriyetin ilanıyla birlikte Brezilya'ya Göçmenlik Servisi'nin genel müfettişliğini üstlendi. 1893 ve 1900 yılları arasında Brezilya ve Uruguay arasındaki Sete Povos das Missões ve Amapá bölgeleri üzerindeki anlaşmazlıkları çözmekle görevlendirildi. Bu bölgelerde Brezilya egemenliğini sağladı ve 1888 yılında Rio Branco Baronu unvanını aldı. 1902 yılında Dışişleri Bakanlığı'nın başına getirildi. Akka'nın mülkiyeti konusunda Bolivya ile yaşanan anlaşmazlığı ülke lehine çözdü ve Venezuela ve Kolombiya ile yaşanan diğer sınır sorunlarında rol aldı. Brezilya Edebiyat Akademisi üyesidir ve Brezilya tarihi üzerine çeşitli kitapların yazarıdır. 1911'de Nobel Barış Ödülü'ne aday gösterildi. Rio de Janeiro'da ölmüştür. Rio Branco Baronu José Maria da Silva Paranhos Júnior onuruna yapılan anıt, Brezilya Şansölyesinin arkadaşı olan Fransız heykeltıraş Félix Maurice Chapentier tarafından Paris'te yapılmıştır. Charpentier'in Carrara mermerinden yaptığı ve şu anda Itamaraty Tarih ve Diplomasi Müzesinde bulunan orijinal eser, Rio Branco Baronu'nu olağanüstü bir benzerlikle, 4 metre yüksekliğinde ve 2 metre çapında bir heykel olarak yeniden üretilmiştir. Anıt 31 metre yüksekliğindedir ve Rio Branco Baronunu, ülkenin sınırlarını belirleme ve karakterize etme çalışmalarının sembolü olan bir sınır işaretinin önünde temsil etmektedir. Heykel Charpentier'in eserinin bronzdan aslına sadık bir kopyasıdır. Başın üstünde, Brezilya'nın ana hatları işaretin granitine oyulmuştur. Yanlarda iki bronz yüksek kabartma, Missions bölgesindeki sınır konturunun belirlenmesine ilişkin Washington raporlarının ve Amapá'daki sınırların belirlenmesine ilişkin Bern raporlarının teslimini temsil etmektedir. Anıtın üzerinde Brezilya'nın ve Rio Branco Baronu'nun armaları yer almaktadır. Kaidenin arka kısmında Amazon ve Uruguay nehirleri tasvir edilmiş olup, bunların üzerinde Tarih figürü yer almaktadır. Heykeltıraş - Hildegardo Leão Veloso Rio de Janeiro'da Rodolfo Bernardelli'den heykel ve modelaj eğitimi aldı. Eserlerini H. Leão Veloso olarak imzaladı. Çalışmalarında modernizm izleri görülmese de Victor Brecheret ve W. Haerberg gibi diğer heykeltıraşlarla birlikte 1922'de São Paulo'da düzenlenen Modern Sanat Haftası'na katıldı. 1950'den itibaren eski Ulusal Güzel Sanatlar Okulu'nda heykel kürsüsü başkanlığı yaptı. 1925 yılında Fransız Jean Magrou ile birlikte Petrópolis Katedrali'nde Pedro II ve Teresa Cristina'nın mezarlarını süsleyen Carrara mermerinden heykelleri yarattı.

[5] Igreja de São José- Aziz Joseph Kilisesi :Aziz Joseph'e adanan tapınağın kökeni 1608 yılında münzevi Egas Muniz tarafından inşa edilen küçük bir inziva evine dayanmaktadır. 1659 yılından itibaren Rio de Janeiro Matrix ve Katedrali olarak hizmet veren şapel birkaç kez yeniden inşa edilmiştir. Sonraki yüzyılda, kilise 1725 ve 1729 yılları arasında daha fazla çalışma geçirmiştir. 1751 yılında Saint Joseph cemaatinin kilisesi haline gelmiştir. 1807 yılında Saint Joseph Kardeşliği, 1815 yılında yerini Saray mimarı João da Silva Muniz'e bırakan Usta Félix José de Souza'nın sorumluluğu altında bugünkü kilise üzerinde çalışmaya başlamış ve 1842 yılında açılışı yapılmıştır. Geç Barok tarzındaki kilisenin tek nefli, minberli ve üç tribünlü yan koridorları vardır; şansel nefe benzer bir tonoza ve her bantta iki tribüne sahiptir. İç mekân, Üstat Valentim'in öğrencisi olan Simeão de Nazaré'nin rokoko ahşap oymalarıyla süslenmiştir. Ağır ön kısma, simatiyum, iki çan kulesinin tabanı ve merkezi akroterden oluşan yatay taş işçiliği unsurları hakimdir. Bunlardan biri 1883'ten beri orada bulunan ünlü carillon'a ev sahipliği yapmaktadır. Görüntüleri arasında 1884 yılında Komutan José Pinto de Oliveira tarafından Kardeşlik'e bağışlanan Fransa'dan gelen Aziz Yusuf imgesi ile yüksek sunağın arkasında yer alan ve hastalığa yakalanmış Aziz Yusuf, Meryem ve İsa figürlerini içeren heykel grubu yer almaktadır. Kardeşliğin şehirdeki en önemli arşivlerinden biri olan arşivinde, Rio de Janeiro'nun marangoz ve mason kardeşliği olan Saint Joseph Kardeşliği'ne ait kitaplar bulunmaktadır.

[6] Tiradentes Sarayı: 6 Mayıs 1926 tarihinde açılmıştır ve Rio de Janeiro, Brezilya'da Paço Imperial'in yanında Centro mahallesinde (bairro) yer almaktadır. Mevcut bina 1926-1960 yılları arasında Brezilya Ulusal Kongresi'nin merkeziydi ve şu anda Rio de Janeiro Eyaleti Yasama Meclisi'nin merkezidir. Adını Brezilyalı devrimci Tiradentes'in onuruna almıştır. Palácio Tiradentes'in (Tiradentes Sarayı) mimarisi, Fransız ve neoklasik tarzların karışımının yanı sıra binada bulunan freskler ve heykellerle de dikkat çekmektedir. Binanın ön cephesinde 12 metre yüksekliğinde altı Korint sütunu bulunmaktadır ve tüm cephe güzel heykellerle süslenmiştir. Bir diğer çarpıcı özellik ise Bağımsızlık ve Cumhuriyeti temsil eden alegorik heykellerle süslü kubbedir. Merdivenin ihtişamı, onu çevreleyen yan rampaların eğriliği ile daha da artmaktadır. İç mekanı son derece süslüdür ve vitraydan yapılmış devasa kubbeyi, sarayın zanaatkar zeminini, salonu ve giriş merdivenini vurgular. Portekiz sömürge gücünden tam bağımsızlığı ve Brezilya cumhuriyetinin kurulmasını amaçlayan Brezilya devrimci hareketinin önde gelen üyelerinden biri olan ve 19. yüzyıldan bu yana Brezilya'nın ulusal kahramanı olarak kabul edilen Tiradentes olarak bilinen Joaquim José da Silva Xavier'in hapsedildiği "Eski Hapishane "nin bulunduğu arazi üzerine inşa edilmiştir.

[7] Binanın önünde , Tiradentes'i kasıtlı olarak Hıristiyan şehit benzeri bir figür olarak tasvir eden ressam Décio Villares'in yaptığı temsili yansıtan, heykeltıraş Francisco de Andrade tarafından yapılmış büyük bir Tiradentes heykeli bulunmaktadır.

[8] Paço Imperial : Rio de Janeiro Kraliyet Sarayı ve Genel Valiler Sarayı olarak bilinen İmparatorluk Sarayı, Brezilya'nın Rio de Janeiro şehrinin merkezinde bulunan tarihi bir yapıdır. Paço Imperial, 18. yüzyılda sömürge Brezilya'sının valileri için bir konut olarak hizmet vermek üzere inşa edilmiştir. 1808 yılından itibaren Portekiz Kralı John VI tarafından Portekiz Kralı ve daha sonra da Brezilya Kralı olarak kraliyet konutu olarak kullanılmıştır. 1822'de Brezilya İmparatorluğu hükümdarları I. Pedro ve II. Pedro'nun şehir sarayı oldu ve bu hükümdarlar burayı konut olarak değil, işyeri olarak kullandılar. 1743'ten 1889'a kadar yaklaşık 150 yıl boyunca Brezilya'nın ana siyasi merkezlerinden biri olmuştur. Paço Imperial, Rio'nun merkezindeki Praça XV de Novembro'da yer almaktadır. Mimari ve tarihi önemi nedeniyle Brezilya'nın en önemli tarihi binalarından biridir. Günümüzde bir kültür merkezi olarak hizmet vermektedir.

[9] Manuel Luís Osório, Erval Markisi (1808 - 1879) Brezilyalı bir subay, monarşist ve siyasetçiydi. On beş yaşında İmparatorluk Ordusunun bir üyesi olarak, kendisini "Efsanevi" olarak kutsayan asker özellikleri sayesinde zamanının askeri hiyerarşisinin tüm makamlarına tırmandı. On dokuzuncu yüzyılın sonlarında Río de la Plata bölgesindeki başlıca askeri olaylara katıldı ve Paraguay Savaşı'nın kahramanı olarak kabul edildi. 1962'de Brezilya Ordusu Süvari Birliği'nin hamisi ilan edilmiştir.

[10] Chafariz do Mestre Valentim: (Valentine Usta'nın Çeşmesi) 1789 yılında, 1747 yılında Terreiro do Paço'nun (bugün Praça XV de Novembro-XV Kasım Meydanı) ortasına kurulan ilk çeşmenin yerine, yine kendisine atfedilen bir tasarıma göre Usta Valentim tarafından yeni rıhtımın kenarına yeni bir çeşme inşa edilmiştir. Orijinal yapıdan kalan taş işçiliği ve mermer yeni binada kullanılmıştır. Çeşmenin yeni konumu meydandaki askeri manevralar ve rıhtıma yanaşan gemilerin "sulanması" için daha uygun bir alan sağlamıştır. Terreiro do Paço, özellikle kentin Brezilya Genel Valiliği'nin başkenti olduğu 1763 yılından sonra Rio Antigo'nun kentsel alanları arasında en çok değer verilenlerden biri olmuştur. Çeşmeden birkaç yıl önce inşa edilen iskelenin 1755'teki depremden sonra Lizbon'da inşa edilen iskeleye benzemesi, bölgenin ihtişamının korunmasına katkıda bulunmuştur. Çeşme temelde iki geometrik katının üst üste gelmesinden oluşuyor. Biri prizmatik, binanın gövdesine eşdeğer, köşeleri yuvarlatılmış, diğeri ise piramidaldir. Prizmatik gövdenin etrafında ve üzerinde bir korkuluk bulunmaktadır. Genel Vali Dom Luiz de Vasconcellos e Souza'nın kollarını gösteren kartuş da dahil olmak üzere lioz mermer unsurlarla gnays taş işçiliği (dal taşı) ile inşa edilmiştir.

[11] Santa Cruz dos Militares Kardeşliği (ISCM) 1623'te Rio de Janeiro'da kuruldu. Brezilya Ordusuna bağlı aktif, yedek, 1. Sınıf ve emekli subaylardan oluşan Katolik sivil ve dini bir dernektir. ISCM dini, hayırsever ve hayırsever faaliyetler yürütür. Kardeşliğin amaçları, derneğin sembolü olan Haç'a dini ibadet sunmak; Hıristiyan inancının derinleşmesini teşvik etmek; kardeşlerinin cenazelerini defnetmek ve dul, yetim ve yetimlerine destek olmak; sosyal yardım alanında hizmet sunmaktadır. Hayırseverlik, ISCM'nin bir mesleğidir. Şu anda Rio de Janeiro, Penha semtindeki Marcílio Dias Sosyal Merkezini sürdürüyor. Bu konumda, savunmasız ve/veya sosyal risk durumundaki aileler için gelir getirici atölye çalışmaları ve yaşlılar için bir dizi etkinlik geliştirmeyi teşvik eder.

[12] Seçim Adaleti Kültür Merkezi (CCJE), Seçim Adaleti'nin tarihi ve kültürel mirasının yanı sıra eğitim ve kültürel faaliyetler yoluyla vatandaşlığın korunması ve yaygınlaştırılmasını teşvik etmeyi amaçlamaktadır. 10 Nisan 2008 tarihinde açılan CCJE, yaklaşık altı yıllık bir faaliyetsizliğin ardından 16 Aralık 2016 tarihinde, dönemin Yüksek Seçim Mahkemesi (TSE) Başkanı Bakan Gilmar Mendes tarafından Elektronik Sandığın 20 Yılı sergisinin açılış töreni vesilesiyle yeniden açılmıştır. Rio de Janeiro/RJ Tarihi Merkezinin Kültür Koridorunun bir parçası olan bu yapı, kentin başlıca kültür merkezleri ve müzeleriyle birlikte, 1990 yılında federal hükümet tarafından listelenen Praça XV de Novembro'nun mimari ve kentsel kompleksini oluşturmaktadır. Mühendis Luiz Schreiner tarafından tasarlanan ve 1892-1896 yılları arasında inşa edilen bina, TSE merkezinin yanı sıra Yüksek Federal Mahkeme ve Rio de Janeiro Bölge Seçim Mahkemesi'nin eski merkezlerine de ev sahipliği yapmıştır. Heybetli bina mimari güzelliği ve sanatsal inceliğiyle öne çıkmaktadır: neoklasik ve barok unsurları art nouveau özellikleriyle birleştirmektedir. Cephede Cumhuriyet'in armalarının yanı sıra dikilitaşlar, Hermes heykelleri, fistolar ve Fransız Maturin Moreau tarafından yontulmuş mitolojik figürlerin heykelleri yer almaktadır. İki kata yayılan görkemli salonlara sahip iç mekân, Portekizli sanatçı Pedro José Pinto Peres'in (1850-1923) O Brasil animado - o trabalho, a indústria, o comércio, a navegação, a instrução [1900 Kurtuluşu] adlı duvar resmi ve Brezilyalı sanatçı Antônio Diogo da Silva Parreiras'ın (1860-1937) A inconfidência, A chegada e A partida [Tutarsızlık, varış ve ayrılış] adlı eserleriyle süslenmiştir.

[13] Centro Cultural Banco do Brasil (CCBB ): Brezilya'nın Rio de Janeiro, Brasília, São Paulo ve Belo Horizonte merkezlerinde bulunan Banco do Brasil'in bir kültür organizasyonudur. CCBB 1986'da başladı. 1989'da Rio de Janeiro'da, 2000'de Brasília'da, 2001'de São Paulo'da ve 2013'te Belo Horizonte'de açıldı. Organizasyonun Rio de Janeiro, Brasilia ve São Paulo'daki üç merkezi dünyanın en çok ziyaret edilen yüz müzesi arasında yer alıyor. CCBB kurumlarının en büyüğü Rio de Janeiro'da, Francisco Joaquim Bethencourt da Silva tarafından tasarlanan bir art-deco binasında yer almaktadır. Rio de Janeiro ve Sao Paulo şubelerinin her ikisinde de tiyatrolar, sinemalar ve çok sayıda sanat galerisi bulunmaktadır.

[14] Casa França-Brasil: Fransız Sanat Misyonu (1816) üyesi ve İmparatorluk Güzel Sanatlar Akademisi'nde profesör olan Grandjean de Montigny tarafından tasarlanmış görkemli bir neoklasik malikanedir. Portekiz Kralı João VI tarafından 1819 yılında şehrin ilk Praça do Comércio'sunun kurulumu için yaptırılan bina 13 Mayıs 1820'de hizmete açılmıştır. Bina şehrin ilk ticari meydanının bulunduğu alana inşa edilmiştir. Brezilya'nın Bağımsızlığına giden telaşlı günler bağlamında, "Açougue dos Bragança" (21 Nisan 1821) olarak bilinen ve Prens Naibi Dom Pedro'nun (gelecekte Brezilya'nın I. Pedro'su) birliklerinin bölgeyi işgal ettiği ve Portekiz sarayının ülkede kalması lehine bir gösteriyi dağıttığı olaya sahne oldu. Bina 1824 yılında Gümrük Dairesi'nin merkezi haline gelmiş ve 1852 yılında Brezilyalı mühendis André Rebouças ve Portekizli mimar Raphael de Castro'nun sorumluluğunda ilk yenileme ve tadilat çalışmaları gerçekleştirilmiştir. Bina 1949 yılında dönemin Portekiz hükümeti tarafından ülkenin simge yapılarından biri olarak tanınmıştır. Dönemin Ulusal Tarihi ve Sanatsal Miras Servisi tarafından 1938 yılında tartışılmaz bir mimari değere sahip olduğu kabul edilmesine rağmen, Gümrük Binası'nın devrinden sonra depoya dönüştürülen ve kötü bir bozulma sürecine giren bina ancak 1951 yılında yenilenebilmiştir. 1956 ve 1978 yılları arasında 2. Jüri Mahkemesi'ne ev sahipliği yapmıştır. Günümüzde binanın kültürel amaçlarla yeniden işlevlendirilmesi projesi Darcy Ribeiro tarafından 1983 yılında Rio de Janeiro Eyaleti Kültür Bakanı iken tasarlanmış ve ertesi yıl (1984) Brezilya ve Fransa Kültür Bakanlıkları arasında yapılan bir anlaşma ile mümkün olmuştur. Restorasyon çalışmaları, Kültür Sekreterliği, Ulusal Tarihi ve Sanatsal Miras Enstitüsü, Ulusal Pro-Memory Vakfı, Fransa Kültür Bakanlığı, Roberto Marinho Vakfı ve Rhodia'nın destek ve kaynakları ile orijinal planlara göre çalışan uzman ekipler tarafından yürütülmüştür. Fransız müzeci Pierre Castel ve Brezilyalı bir ekip tarafından 1989 yılında mekanın çoklu kültürel işlevler için kullanılmasına yönelik bir proje tasarlandı. Mekanın açılışı 29 Mart 1990 tarihinde "Casa França-Brasil" olarak yapıldı.

[15] Espace Culturel de la Marine (Portekizce: Espaço Cultural da Marinha) Rio de Janeiro'nun Centro bölgesinde yer alan bir kültür merkezidir. Yaklaşık 1.100 m2 sergi alanına sahip olan müze, Guanabara Körfezi kıyısında, Largo da Candelária ile Praça Quinze arasındaki Orla Prefeito Luiz Paulo Conde'de yer almaktadır. Donanmanın Tarihi Miras ve Dokümantasyon Müdürlüğü tarafından yönetilmektedir. Eski Alfândega rıhtımında yer alan kültür merkezi 20 Ocak 1996 tarihinde açılmıştır. Tesis, Brezilya Donanması'nın koleksiyonlarının önemli bir bölümüne ev sahipliği yapmaktadır. Müzeden, Baile da Ilha Fiscal'in gerçekleştiği Ilha Fiscal 1'e her gün tekneler kalkmakta ve yolcular Ilha Fiscal 2 çevresindeki çeşitli turistik ve tarihi noktaları görebilmektedir.

[16] Pira Olímpica :2016 Yaz Olimpiyatları meşalesi. Rio de Janeiro kentinde düzenlenen 2016 Yaz Olimpiyatları için yapılmıştır. Aslında, biri törenlerde kullanılmak üzere Maracanã Stadyumu'nda, diğeri ise Rio'nun yeni sahil bulvarı Olímpico'da, 19. yüzyıldan kalma Neoklasik Candelária Kilisesi'nin karşısında olmak üzere iki kazan vardı ve Açılış Töreni'nden sonra yakıldı ve oyunlar boyunca yanmaya devam etti. Her ikisinde de Amerikalı sanatçı Anthony Howe tarafından yaratılan çok daha büyük kinetik heykellerle desteklenen küçük alevli kazanlar vardı. Tören versiyonunun çapı 40 fit (12 m) genişliğindedir. Howe çalışmasında "güneşi taklit etmek, onun titreşen enerjisini ve ışık yansımasını taklit etmek için hareketi kullanmak" istemiştir. 2016 Yaz Olimpiyatlarından sonra sahil meşalesi, oyunları hatırlatan bir unsur olarak yerinde kalmıştır.

[17] Getúlio Dornelles Vargas ( Brezilya Portekizcesi: [ʒeˈtulju doʁˈnɛliz ˈvaʁɡɐs] ; 19 Nisan 1882 - 24 Ağustos 1954) , sırasıyla 1930'dan 1945'e ve 1951'den 1954'e kadar Brezilya'nın 14. ve 17. cumhurbaşkanı olarak görev yapan Brezilyalı bir avukat ve politikacıydı . Brezilya'nın geçici, anayasal ve diktatörlük lideri olarak uzun ve tartışmalı görev süresi nedeniyle, tarihçiler tarafından 20. yüzyılın en etkili Brezilyalı politikacısı olarak kabul ediliyor.

[18] Candelária Kilisesi:Tarihi Roma Katolik kilisesi.1775'ten 19. yüzyılın sonlarına kadar uzun bir süre boyunca inşa ve dekore edilmiştir. Kilise, Portekiz kolonyal Barok cephesini daha sonraki Neoklasik ve Neo-Rönesans iç unsurlarıyla birleştiriyor. Kilisenin kuruluşuyla ilgili yarı efsanevi tarih, 17. yüzyılın başında Candelária adlı bir geminin denizde bir fırtına sırasında neredeyse batmasıdır. Portekizli bir çift olan António Martins Palma ve Leonor Gonçalves, Rio de Janeiro'ya vardıklarında fırtına sırasında yaptıkları yemini yerine getirerek küçük bir şapelin inşasına sponsor oldular. Our Lady of Candelária'ya adanan bu küçük şapel, 1609 civarında inşa edilmiştir. 18. yüzyılın ikinci yarısında, antik şapelin onarıma ihtiyacı olduğu için, Portekiz askeri mühendisi Francisco João Roscio yeni, daha büyük bir binanın projesinden sorumlu tutuldu. Çalışmalar 1775'te başladı ve hala bitmemiş olan kilise , o sırada tüm Portekiz sarayıyla birlikte Rio'da bulunan Portekiz Kralı VI. John'un huzurunda 1811'de açıldı . Bu erken dönemden (1775–1811) muhteşem ana cephe, neoklasik unsurlarla Barok tarzında inşa edilmiştir. Bununla birlikte, yer planı tek koridordan üç koridorlu bir nefe değiştirildiğinden, kilisenin içi daha sonra büyük ölçüde değiştirildi. Brezilya'da kitap yazan ilk siyah kadın olan Rosa Egipcíaca da dahil olmak üzere köleleştirilmiş insanlar kilisede vaftiz edildi. Kitap, onun vizyonlarını açıklayan dini bir metindi ve Sagrada Teologia do Amor Divino das Almas Peregrinas adını taşıyordu .1856 civarında koridorların taş çatıları tamamlandı, ancak geçidin, üzerindeki kubbe hala bitmemişti. Kubbe ancak birkaç mimarın müdahalesi ve birçok tartışma ve planlamanın ardından 1877'de tamamlanacaktı. Kubbe ve sekiz heykeli Lizbon'da beyaz Lioz taşından yapılmış ve gemiyle Brezilya'ya getirilmiş. Candelária'nın kubbesi bittiğinde şehrin en yüksek yapısıydı.

[19] Palácio Duque de Caxias (PDC), Brezilya'nın Bölge Askeri Komutanlıklarından birine ev sahipliği yapan binadır. Bina, Rio de Janeiro'nun Brezilya'nın başkenti olduğu dönemde (1960 yılına kadar) Savaş Bakanlığı'nın faaliyetlerine ev sahipliği yapmıştır. Bina, 19. yüzyılda eski Savaş Bakanlığı'nın merkezi olarak inşa edilen Praça da República'daki eski Genel Karargah binasının bulunduğu alana inşa edilmiştir. Christiano Stockler das Neves ve José Ferreira Louro tarafından tasarlanan bina, Avenida Presidente Vargas'ın açıldığı 1941 yılında hizmete girmiş ve yerel peyzajda öne çıkan betonarme bir yapı olarak inşa edilmiştir.

[20] Pantheon de Caxias: Panteão de Caxias, Rio de Janeiro'daki Avenida Presidente Vargas üzerinde, Duque de Caxias Sarayı'nın önünde yer alan bir anıttır. Brezilya ordusunun hamisi olarak kabul edilen Caxias Dükü Luís Alves de Lima e Silva ve eşi Caxias Düşesi Ana Luísa de Loreto Carneiro Viana'nın kalıntılarını barındırmak üzere inşa edilmiştir.

[21] Central do Brasil : Brezilya'nın Rio de Janeiro şehrinde bulunan önemli bir tren istasyonudur. Rio'nun demiryolu ağının son durağı olmasının yanı sıra şehir metrosuna bağlantı için bir merkez ve bir otobüs istasyonudur. Central do Brasil aynı zamanda Rio de Janeiro'yu São Paulo ve Minas Gerais'e bağlayan eyaletler arası Central do Brasil demiryolunun önde gelen duraklarından biriydi, ancak demiryolu artık devre dışı bırakılmıştır. İstasyon Rio de Janeiro şehir merkezinde, Avenida Presidente Vargas boyunca ve Campo de Santana parkının karşısında yer almaktadır. Art Deco tarzında inşa edilmiştir.

[22] Favela, Brezilya’daki gecekondu mahallelerine verilen bir isimdir. Daha çok kentsel bölgelerde yer alırlar. Favelalar ilk kez 19. yüzyılın sonlarına doğru kalacak yerleri olmayan askerler tarafından inşa edildi. İlk inşa edilenlerden bazılarına Bairros Africanos (Afrikalı Mahalleler) ismi verildi. Bu alanlarda özgürlüklerine kavuşmuş ama yaşayacak yeri ve işi olmayan köleler zamanla yerleşmeye başladılar. Brezilya tarihinde ilk favelalar inşa edilmeden önce genel politikalar fakir halkı şehirlerden uzaklaştırılması ve kırsal kesimde yaşamaya zorlamak yönündeydi. Ancak kırsal kesimlerden iş bulmak amacıyla şehirlere göçün 1970’li yıllarda hız kazanmasıyla bugünkü modern anlamda anlaşılan ilk favelalar da ortaya çıkmaya başladılar. Şehirlerde iş bulamayan ve kalacak yeri olmayanlar favelalara yerleşmeye başladılar. IBGE (Brezilya Coğrafya ve İstatistik Enstitüsü) tarafından Aralık 2011’de yayınlanan çalışmaya göre Brezilya halkının yaklaşık yüzde 6’si favelalarda yaşıyor. Bu 190 milyon kişinin yaklaşık 11.4 milyonunun bu bölgelerde yaşadığı anlamına gelmekte.

[23] Brezilya'nın 1950 FIFA Dünya Kupası'na ev sahipliği yapmaya hak kazanmasının ardından turnuva için yeni bir stadyum yapılmasına karar verildi. Stadyumun planları Raphaël Galvão ve Pedro Paulo Bernardes Bastos adlı iki mühendis tarafından çizildi. Temeli 2 Ağustos 1948'de atıldı. 16 Haziran 1950'de yapılan açılış maçında Rio de Janeiro All-Stars ile São Paulo All-Stars karşı karşıya geldi. Maçı Rio de Janeiro All-Stars 3-1 kazandı. Didi, stadyumda gol atan ilk futbolcu oldu. Stadyumda oynanan ve Uruguay'ın Brezilya'yı 2-1 yendiği 1950 FIFA Dünya Kupası Finali'ni kaçak girenlerle birlikte 199.854 kişi izlemiş ve futbol tarihinin seyirci rekoru kırılmıştır. Stadyum tam olarak 1965 senesinde, temelinin atılmasından 17 sene sonra tamamlandı. 1966 yılında Brezilya'da çok sevilen bir spor adamı olan Mario Filho'nun vefatının ardından stadyumun yöneticileri stada Filho'nun adını vermeye karar verdiler. Resmi olarak 180.000 kişi kapasiteli stadyuma, büyük maçlarda 200.000 kişi alınabilmektedir Ligdeki seyirci rekoru ise Ağustos 1963'te 2-2 biten Flamengo-Fluminense karşılaşmasında 177 bin 656 seyirciyle kırılmıştır. Stadın kapasitesi ilerleyen yıllarda FIFA standartları gereği 95 bine düşürülmüş ve yenilenme için tam 90 milyon dolar para harcanmıştır.

[24] Mário Leite Rodrigues Filho, daha çok bilinen adıyla Mário Filho (1908 - 1966), Brezilyalı gazeteci, spor tarihçisi ve yazardı. Kendisi gibi gazeteci ve yazar olan Nelson Rodrigues'in kardeşidir. Brezilya'nın gelmiş geçmiş en büyük spor gazetecisi olarak kabul edilir. Kendisi aynı zamanda bir spor yazarıydı. Kardeşi Nelson Rodrigues, Bezerra da Silva, Hilário Jovino Ferreira, Pedro Ernesto ve Chacrinha gibi diğer Pernambucanlar gibi Mário Filho da Rio de Janeiro'daki kültürel ortamın simgesel bir figürüdür. Maracana'nın resmi adı olan "Estádio Jornalista Mário Filho", arenanın inşasına verdiği destekten dolayı verilmiştir ve Flamengo ile Fluminense arasındaki Brezilya futbol derbisini tanımlayan "Fla-Flu" ifadesi de ona aittir. Ayrıca Rio de Janeiro Karnavalı'nda samba okullarının ilk rekabetçi geçit töreni onun gazetesi Mundo Sportivo tarafından organize edilmiştir. "Fla-Flu" geçit töreninin de yazarıdır.

[25] Hilderaldo Luiz Bellini (1930 – 2014) Brezilyalı futbolcudur. Defans pozisyonunda görev almaktaydı. 1952-1961 arasında Vasco da Gama, 1962-1967 arasında São Paulo, 1968-1969 arasında Paranaense'da oynadı. Brezilya millî takımı formasını 51 kez giyen futbolcu; 1958, 1962 ve 1966 FIFA Dünya Kupası'nda forma giydi. Kaptanlığını yaptığı Brezilya, 1958 FIFA Dünya Kupası'nda turnuva tarihindeki ilk şampiyonluğunu yaşamıştı. Takım, 1966 FIFA Dünya Kupası'nda da ikinci kez şampiyon oldu. 30 Mart 2014'te São Paulo'da, Alzheimer hastalığı sebebiyle öldü.

[26] Lagoa Rodrigo de Freitas: Rodrigo de Freitas lagünü. Rio de Janeiro şehrinin merkezinde küçük bir göldür. Çevredeki yamaçlardan inen ve aralarında Rio dos Macacos'un (şimdi kanalize edilmiş) öne çıktığı birkaç kol nehrin sularını almasına rağmen, acı sulara sahiptir. Lagünde iki ada bulunmaktadır: Batı kıyısında Denizcilik Kulübü Spor Departmanının bulunduğu Piraquê Adası; güney kıyısında ise 2007 Pan Amerikan Oyunlarının su kayağı etkinliklerinin düzenlendiği Caiçaras Kulübünün bulunduğu Caiçaras Adası. Ayrıca çevresinde Catacumba Parkı, Cantagalo Parkı ve Paten Parkı gibi bazı parklar bulunmaktadır. Başlangıçta Tamoios yerlilerinin yaşadığı ve Piraguá (pirá, balık ve kûá, koy kelimelerinin birleşiminden oluşan "balık koyu" anlamına gelen lagüne Portekizli sömürgecilerin gelmesiyle birlikte Rio de Janeiro valisi ve genel kaptanı António Salema (1575-1578) lagün kıyılarında bir şeker fabrikası kurmayı amaçlamıştır. Yerli halkın istenmeyen varlığından kurtulmak için, daha önce çiçek hastaları tarafından giyilen kıyafetleri lagün kıyılarına yayma ve böylece onları yok etme stratejisine başvurdu. Bölge Sebastião Fagundes Varela'ya satılmış ve bunun sonucunda adı "Lagoa do Fagundes" olarak değiştirilmiştir. 1702 yılında, o zamanlar 35 yaşında olan büyük torunu Petronilha Fagundes, o zamanlar sadece 18 yaşında olan ve lagüne adını veren genç Portekizli süvari subayı Rodrigo de Freitas de Carvalho ile evlendi. Dul kalan Rodrigo de Freitas 1717'de Portekiz'e döndü ve 1748'de orada öldü. Lagün şu anda Rio de Janeiro belediyesindeki başlıca turistik cazibe merkezlerinden birini temsil etmektedir. Kalbe benzeyen şekli nedeniyle "Rio de Janeiro'nun Kalbi" olarak bilinir. Lagoa idari bölgesi ve mahallesi adını Rodrigo de Freitas Lagününden almaktadır. Ülkedeki en yüksek insani gelişme endekslerinden birine sahip üst-orta ve üst sınıf bir bölgedir.

[27] Brezilya, Rio de Janerio'da en popüler iki plajdan biri Copacabana, diğeri Ipanema'dır. Copacabana'ya göre daha pahalı otellerin ve hareketli gece hayatının olduğu bir sahil şerididir. Ipanema adı, Güney Amerika kıtasında Brezilya sahillerinde eskiden konuşulan 70 kadar yerli dilinden biri olan Tupicedei "pis su" anlamına gelmektedir. Buradaki "pis" kelimesi suyun kirliliğini değil, sahillerin balık tutmaya elverişsizliğini anlatmak için kullanılmıştır. Zira buradaki kumun ve dalgaların özelliği dolayısıyla balıklar sahilden uzaklara kaçmaktadırlar. Pek çok filmde ismi geçen Ipanema, özellikle Astrud Gilberto ve Stan Getz'in söylediği, sözleri Vinicius de Moraes'e bestesi Tom Jobim'e ait olan 'The Girl from Ipanema' (Garota de Ipanema) adlı parçası ile dünya çapında bir dönem ses getirmiş, keyifle dinlenen önemli klasiklerdendir. https://www.youtube.com/watch?v=sJKXJIv4cs4

[28] Copacabana, Brezilya’nın Rio de Janeiro şehrinin güney bölgesi olan Zona Sul’da yer alan bir ve Portekizcede bairro adı verilen bir mahalledir. Yaklaşık 4 kilometre uzunluğunda dünyanın en tanınmış plajlarından biri burada yer almaktadır. Bölgenin orijinal ismi Tupi dilinde Sacopenapai (socós’un (bir kuş türü) yolu anlamına gelir) idi. 18. yüzyıla kadar bu isimle anılan bölge Virgen de Copacabana’ya adanmış bir şapelin inşa edilmesinde sonra bugünkü ismini almıştır. Copacabana Princesa Isabel Caddesi’nden başlar ve Posto Seis’de sona erer. Copacabana’nin hemen sonunda iki ufak plaj yer almaktadır: Birincisi Fort Copacabana’nın içinde diğeri de bu plajın hemen yanında yer alan Diabo (Şeytan) plajıdır. Copacabana Plajı Posto Dois (cankurtaran kulesi iki) ile Posto Seis (cankurtaran kulesi altı) arasındaki bölgede yer almaktadır. Leme mahallesi Posto Um’da (cankurtaran kulesi bir) yer alır. Plajı her iki ucunda tarihi kaleler yer almaktadır. 1914 yılında inşa edilen Fort Copacabana Posto Seis’in güney ucunda yer almaktadır. 1779’da inşa edilen Fort Duque de Caxias ise kuzey uçta yer almaktadır. Tüm plaj boyunca oteller, restoranlar, barlar, gece kulüpleri ve rezidans binaları yer almaktadır. Copacabana Plajı yeni yıl kutlamalarında her yıl binlerce kişiyi ağırlamaktadır. Ayrıca FIFA Plaj Futbolu Dünya Kupası etkinliklerine defalarca ev sahipliği yapmıştır. Ek olarak Burası Amerikan futbolu’nun Brezilya’da ilk kez oynandığı yerdir. Copacabana kordonu yürümek için inşa edilmiş 4 kilometre uzunluğunda bir kaldırımdır. Roberto Burle Marx tarafından tasarlanan ve 1970 yılında inşa edilen kordon siyah/beyaz renkli ve geometrik dalgalı bir şekle sahiptir. Brezilya Coğrafya ve İstatistik Enstitüsü’ne göre Copacabana’da 160,000 kişi yaşamakta olup bunun yüzde 27.5’i yani 44,000’i 60 yaşı ve üstündedir. 7.84 kilometrekarelik bir alana yayılan Copacabana bölgesinin nüfus yoğunluğu kilometrekare başına 20,400 kişidir. Bölgede on bir ile on üç katlı yüksek rezidans yapıları yan yana yoğun bir şekilde yer almaktadır. Müstakil evler ve iki katlı yapılar çok nadirdir.

[29] Estácio de Sá (1520 - 1567) Portekizli bir subay, São Sebastião do Rio de Janeiro şehrinin kurucusu ve sömürge döneminde Rio de Janeiro Kaptanlığı'nın ilk genel valisiydi. Gonçalo Correia (1510-1515) ve ilk eşi Filipa de Sá'nın (1515-1529) oğludur. Gonçalo Correia'nın ikinci eşi Maria Rodrigues'ten (1529-1535) başka çocukları da olacaktır. Bunlar kardeşi Francisco de Sá ve 1540 yılında doğan kuzeni Salvador Correia de Sá'dır. Bazı tarihçiler Gonçalo Correia'nın ikinci eşinden Manuel Correia Vasques adında bir oğlu olduğunu söylerken,diğerleri Martim Silva de Sá ve D. Maria de Mendoza'nın oğlu olduğunu söylemektedir. Her halükarda Estácio, Mem de Sá'nın yeğeniydi ve Guanabara Körfezi'nde kalan Fransızları kesin olarak kovmak ve orada bir şehir kurmak göreviyle 1564'te Salvador, Bahia'ya geldi. Kolonizasyonun başlangıcındaki zorluklar nedeniyle, ancak 1565 yılında, o zamanki São Vicente Kaptanlığı'ndan aldığı takviyeler ve Cizvitlerin yardımıyla, görevini yerine getirmek için bir saldırı gücü toplamayı başardı. Espírito Santo'dan 20 Ocak 1565'te ayrılarak, 1 Mart'ta operasyon üssü olan Cara de Cão Tepesi ile Pão de Açúcar Tepesi arasındaki düz arazide São Sebastião do Rio de Janeiro şehrini kurdu. Kuruluşun amacı, on yıldır bölgede bulunan Fransızların sınır dışı edilmesine başlamaktı. Fransızlarla ve onların yerli müttefikleriyle iki yıl daha savaştı. 20 Ocak 1567'de Cristóvão de Barros komutasındaki filonun, amcası Mem de Sá (Cizvit rahipler José de Anchieta ve Manuel da Nóbrega tarafından harekete geçirilen yerli halk) tarafından bizzat komuta edilen takviye kuvvetlerle birlikte gelmesiyle saldırıya geçerek Uruçu-mirim (şimdiki Praia do Flamengo) ve Paranapuã (şimdiki Ilha do Governador) muharebelerine katıldı. Uruçu-mirim Savaşı (20 Ocak) sırasında gözünden giren, muhtemelen Puri tekniği olan zehirli bir yerli okuyla ağır yaralandı ve bir ay sonra (20 Şubat), muhtemelen yaradan kaynaklanan septisemiden öldü. Rio de Janeiro Capuchin Rahipleri São Sebastião Kilisesi'nde bir şapel bulunmaktadır ve mezar taşında aşağıdaki yazıt bulunmaktadır: "Burada 1. Kaptan ve bu şehir topraklarının Fatihi Estácio de Saa yatmaktadır ve mezarı kuzeni 2. Kaptan ve Vali Salvador Correa de Saa'nın kollarıyla yapılmıştır ve bu Şapel 1583 yılında sona ermiştir."

[30] Estácio de Sá Anıtı, Flamengo setinin üzerinde piramidal bir dikilitaş şeklinde, üçgen şeklinde bir iç mekana ve terasa sahiptir. Anıt, şehrin kurucusunu onurlandırmaktadır ve bulunduğu yerden Botafogo Koyu ve Guanabara Körfezi'nin güzel manzaralarını sunmaktadır. Anıt, Rio de Janeiro Şehri'nin kurucusu, Fransızlara karşı iki yıl süren mücadelenin ardından toprakları geri almak için ölen Portekizli Estácio de Sá'ya bir övgüdür. Anıt, Flamengo Parkında, Morro da Viuva'nın yakınında, Botafogo Koyu, Guanabara Körfezi ve önündeki Sugar Loaf'un muhteşem manzarasıyla yer almaktadır. Anıt 1973 yılında Rio de Janeiro'da önemli çalışmaları bulunan ünlü mimar Lúcio Costa tarafından tasarlanmıştır. Rio de Janeiro'nun granit görünümlü tipik taşlarının kullanıldığı yapının merkezinde yine granitten yapılmış bir dikilitaş bulunmaktadır.

[31] Eduardo Gomes ( 1896 - 1981 ) Brezilyalı bir havacı , asker ve politikacıydı. Café Filho, Carlos Luz ve Castelo Branco hükümetlerinde Hava Kuvvetleri Bakanıydı. Brezilya Hava Kuvvetlerinin koruyucu azizidir.

[32] Roberto Burle Marx park ve bahçe tasarımları ile tanınmış Brezilyalı peyzaj mimarı. Aynı zamanda ressam olarak da eserler vermiştir. Modernist peyzaj tasarımını Brezilya’ya tanıtan ilk peyzaj mimarıdır.

[33] İkinci Dünya Savaşı Ölüleri Ulusal Anıtı, halk arasında bilinen adıyla Pracinhas Anıtı, Eduardo Gomes Parkı'nda yer almaktadır. Brezilya Seferi Kuvvetleri (FEB) komutanı Mareşal João Baptista Mascarenhas de Moraes tarafından İtalya'da öldürülen Brezilyalı askerlerin kalıntılarını teslim almak üzere tasarlanan yapı, ulusal bir kamu yarışmasını kazanan mimarlar Marcos Konder Netto ve Hélio Ribas Marinho tarafından tasarlanmıştır. İnşaat 1957'de başladı ve 1959'da tamamlandı. 20 Haziran 1960 tarihinde, Mareşal Oswaldo Cordeiro de Farias (FEB'e Tümen Topçu Komutanı olarak katılmıştı) başkanlığındaki bir komisyon, Pistoia kentindeki Brezilya mezarlığında gömülü 462 cesedi çıkarmak ve Brezilya'ya nakledilmek üzere hazırlamak üzere İtalya'ya doğru yola çıktı Komisyon, 15 Aralık 1960'ta cesetleri ayrı ayrı çinko kutuların içindeki tahta vazolarda Rio de Janeiro'ya getirdi. Bir hafta sonra yapılan görkemli bir törenle küller Anıt'a taşındı ve Anıt Mezar'daki ilgili mezarlarına yerleştirildi. Kimliği belirlenemeyen ölülere ait vazolardan biri "Meçhul Asker "i sembolize eder hale gelmiş ve Mareşal Mascarenhas de Moraes tarafından dönemin Cumhurbaşkanı Juscelino Kubitschek'e teslim edilerek bugün de bulunduğu Anıt Portiko'nun kaidesine yerleştirilmiştir. Özellikler: Anıt üç düzlemde tasarlanmıştır: Yüksekliği 31 metreye ulaşan ve ülkede ilk kez brüt beton kullanılan yükseltilmiş platform; Anıt Mezar; ve Müze, (çatışmada savaşçılar tarafından kullanılan eşyalarla) Topluluk üç eserden oluşmaktadır: Júlio Catelli Filho'nun Brezilya Hava Kuvvetleri'ni (FAB) onurlandıran metal heykeli; Alfredo Ceschiatti'nin üç silahın askerlerini onurlandıran granit heykeli; Anísio Medeiros'un 1959 yılından kalma, denizde ölenleri (sivil ve askeri) onurlandıran çini bir paneli.

[34] Rio de Janeiro Modern Sanat Müzesi (MAM Rio) Brezilya'nın en önemli kültür kurumlarından biridir. Rio de Janeiro şehrinde, Flamengo Park'ta, İkinci Dünya Savaşı Ölüleri Ulusal Anıtı ile Santos Dumont Havaalanı arasında, Rio'nun tarihi merkezine yakın bir konumda yer almaktadır. Paris doğumlu mimar Affonso Eduardo Reidy'nin en tanınmış eseri olan merkez binası, dünyadaki modern mimaride bir dönüm noktasıdır ve rasyonalist mimarinin yönelimini takip eder, pilotis kullanımı, geniş serbest açıklık ve peyzaj mimarı Roberto Burle Marx'ın eseri olan peyzaj ve çevredeki bahçelerle bütünleşmesiyle öne çıkar. Müze 1948 yılında, Raymundo Ottoni de Castro Maia başkanlığındaki bir grup işadamının girişimiyle, Brezilya'nın savaş sonrası ikinci döneminde yaşadığı kültürel ve ekonomik bağlamın bir sonucu olarak, ülkedeki kültürel tesislerin çeşitlendirilmesi, değerli bir sanatsal mirasın kazanılması ve modern sanatsal akımların özümsenmesi amacıyla kar amacı gütmeyen özel bir kuruluş olarak açıldı. Müze, Brezilya sanatsal avangardında birçok önemli olaya sahne olmuş ve tarihi boyunca modern ve çağdaş sanatın geniş ve temsil gücü yüksek bir koleksiyonunu bir araya getirmiştir. Bu koleksiyonun bir kısmı 1978 yılındaki trajik yangında kaybolmuştur. Bugün, 6.600'ü kendi koleksiyonundan, geri kalanı ise 1993'ten bu yana Gilberto Chateaubriand Koleksiyonu'ndan ve Joaquim Paiva'nın fotoğraf koleksiyonundan ödünç alınan yaklaşık 15.000 sanat eserine ev sahipliği yapmaktadır.

[35] Rio de Janeiro Metropolitan Katedrali (Catedral Metropolitana do Rio de Janeiro) veya Rio de Janeiro Aziz Sebastian Katedrali (Catedral de São Sebastião do Rio de Janeiro) olarak bilinen katedral São Sebastião do Rio de Janeiro Roma Katolik Başpiskoposluğu'nun merkezidir. Katedral, Brezilya'nın Rio de Janeiro şehrinin Metropolitan Başpiskoposlarının Makamıdır. Kilise, Rio de Janeiro'nun koruyucu azizi olan Aziz Sebastian'a adanmıştır. Edgar de Oliveria da Fonseca tarafından tasarlanmıştır. Mimari yapı: Katedralin İçinde: Katedral Edgar de Oliveira da Fonseca tarafından Maya piramitlerinin mimari tarzına dayanan modern bir tarzda tasarlanmıştır. Mevcut katedral 1964 ve 1979 yılları arasında inşa edilmiş ve Başpiskoposluk merkezi olarak 1676'dan beri katedral olarak hizmet veren bir dizi kilisenin yerini almıştır; bunların en yenisi ve dikkate değer olanı 18. yüzyılda inşa edilen ve 19. yüzyılın başlarında Rio'nun katedrali olarak ilan edilen, şu anda Eski Katedral olarak bilinen Our Lady of Mount Carmel of the Ancient See Kilisesi'dir. Yeni Katedral, bazen adlandırıldığı gibi, şehrin merkezinde yer almaktadır. Konik biçimli ve 96 metre iç çapa - 106 metre dış çapa - ve 75 metre toplam yüksekliğe sahiptir. İçerideki alan 8.000 metrekaredir ve 5.000 koltuk sığabilir. Ayrıca 20.000 kişilik ayakta durma kapasitesine sahiptir. Katedralin dört adet doğrusal vitray penceresi yerden tavana kadar 64 metre yükselmektedir. Katedralin bodrum katında bulunan Kutsal Sanat Müzesi içerisinde ise Portekiz kraliyetindeki prenslerin vaftizinde kullanılan heykeller, duvar resimleri, yazıtlar ve çeşitli sanat eserlerinin sergilendiği bir koleksiyon bulunmakta imiş.

[36] Rio de Janeiro Belediye Tiyatrosu: Brezilya'nın en önemli tiyatrolarından biridir. Rio de Janeiro'nun merkezi Cinelândia'da yer almaktadır. Tiyatronun inşası için bir yarışma düzenlenmiş ve bu yarışmayı Fransız Albert Guilbert'in işbirliğiyle, Charles Garnier'in Paris Operası'ndan esinlenen bir tasarımla Francisco de Oliveira Passos'un (dönemin belediye başkanı Francisco Pereira Passos'un oğlu) projesi kazanmıştır. Souza Aguiar'ın belediye başkanlığı döneminde 14 Temmuz 1909'da açılmıştır ve açılışından bu yana Rio de Janeiro ve ulusal kültür için önemli bir rol oynamış, sahnesinde önemli sanatçıları, orkestraları ve bale topluluklarını ağırlamıştır. Adına rağmen tiyatro belediyeye ait olmayıp Rio de Janeiro eyaletine bağlıdır. Şu anda tiyatro, Clara Paulino'nun başkan, lirik şarkıcı Eric Herrero'nun sanat yönetmeni ve Maria Thereza Ribeiro Fortes'in başkan yardımcısı olduğu Fundação Theatro Municipal do Rio de Janeiro tarafından yönetilmektedir. Opera sezonları için tiyatronun aşağıdaki sanatsal organları bulunmaktadır: Rio de Janeiro Belediye Tiyatrosu Senfoni Orkestrası, Tiyatro Korosu ve Tiyatro Balesi. Ayrıca tiyatroya bağlı Maria Olenewa Devlet Dans Okulu da bulunmaktadır.

[37] Pedro Ernesto Sarayı (şu anki Rio de Janeiro Belediye Binası), adını Rio belediye başkanı Pedro Ernesto'dan almıştır. Bina, Rio de Janeiro'nun merkezinde, Cinelândia'da Belediye Tiyatrosu, Ulusal Kütüphane, Güzel Sanatlar Müzesi ve mevcut Adalet Kültür Merkezi'ne birkaç adım mesafedeki en önemli mimari komplekslerden birinin parçasıdır. Bu kompleks, 20. yüzyılın başında inşa edilmiştir ve Rio de Janeiro'yu Avrupa kentsel modellerine yaklaştıracak şekilde dönüştürmek için genel bir planın parçasıdır. Saray, bir sanat eseri koleksiyonuna, zengin iç dekorasyona ve dönem mobilyalarına ev sahipliği yapmaktadır. Yüksek maliyeti nedeniyle "Altın Kafes" olarak anılıyor.

[38] Museu Nacional de Belas Artes (MNBA;) Rio de Janeiro şehrinde bulunan ulusal bir sanat müzesidir. Resmi olarak 1937 yılında eğitim bakanı Gustavo Capanema'nın girişimiyle kurulan müzenin açılışı 1938 yılında Başkan Getúlio Vargas tarafından yapılmıştır. Müze koleksiyonu ise 19. yüzyılın başlarında Portekiz Sarayı'nın Brezilya'ya taşınması ve Kral VI John'un Portekiz Kraliyet Koleksiyonu'nun bir bölümünü beraberinde getirmesiyle ortaya çıkmıştır. Bu sanat koleksiyonu, Kral'ın Avrupa'ya dönüşünden sonra Brezilya'da kalmış ve Ulusal Güzel Sanatlar Okulu'nun çekirdek koleksiyonu haline gelmiştir. Müze 1937 yılında kurulduğunda, sadece Ulusal Okul koleksiyonunun değil, aynı zamanda İspanyol mimar Adolfo Morales de los Ríos tarafından projelendirilen 1908 tarihli eklektik tarzda bir bina olan merkez binasının da mirasçısı oldu. Museu Nacional de Belas Artes, ülkenin en önemli kültür kurumlarından biri olmasının yanı sıra, özellikle 19. yüzyıl resim ve heykelleri açısından zengin olan Brezilya sanatının en önemli müzesidir. Koleksiyonda Brezilyalı ve uluslararası sanatçıların Orta Çağ'dan çağdaş sanata uzanan resim, heykel, çizim ve baskılarından oluşan 20.000'den fazla eser bulunmaktadır. Ayrıca dekoratif sanatlar, halk ve Afrika sanatına ait daha küçük koleksiyonlar da bulunmaktadır. Müze kütüphanesi yaklaşık 19.000 kitaptan oluşan bir koleksiyona sahiptir. Bina 1973 yılında Brezilya ulusal mirası olarak listelenmiştir.

[39] Federal Adalet Kültür Merkezi, sergilere, dans ve müzik gösterilerine, kurslara, seminerlere, konferanslara ve diğerlerine ev sahipliği yaparak halkın kültürel ifadenin birçok yoluna erişimini teşvik eden ve sağlayan bilinen bir mekandır. Rio de Janeiro Yüksek Mahkemesinin eski genel merkezini işgal ediyor. Bina inşaatı, federal başkentin kentsel yeniden yapılandırma projesinin bir parçası olarak 1905 yılında başlamış ve başlangıçta Mitra Başpiskoposuna ev sahipliği yapması amaçlanmıştır. Çalışmalar başladığında bina, Federal hükümet tarafından, kesin bir merkezi olmayan Yüksek Adalet Mahkemesi'ne ev sahipliği yapmak üzere alındı ve 3 Nisan 1909'da açıldı. Mimar Adolpho Morales de Los Rios tarafından projelendirilen bina, ekletik Brezilya mimarisinin en önemli tanıklıklarından biridir. STF, Başkent'in Brasília'ya taşındığı 1960 yılına kadar binayı işgal etti. O tarihten bu yana bina Yüksek Seçim Mahkemesi, Alçada Mahkemesi ve Adalet Divanına ev sahipliği yapmıştır. Yedi yıl süren restorasyon çalışmalarının ardından bina 4 Nisan 2014 tarihinde Kültür Merkezi olarak halka açılmıştır.

[40] Antônio Carlos Gomes (1836-1896), Brezilyalı Romantik edebiyatın en meşhur klasik batı müziği bestecisi olarak biliniyor. Gomes 1860 den itibaren Rio de Janeiro konservatorium de okudu. 1864 yılında İmparator II. Pedro emiri ile Milano’ya eğitimini tamamlamak için gönderildi. 1866 yılında Milano Konservatoriumun da eğitimini tamamladı. Bundan sonra uzun yıllar İtalya’da yaşadı. Çok sayıda opera eserleri Avrupa operalarında ünlendi. 1895 yılında Brezilyaya geri döndü ve Belém de Pará konservatuvarında başkan oldu. Tarihimizde en çok bilinen operası Il Guarany olmaktadır. Eserleri Avrupa tarafından kabul edilen ilk Yeni Dünya bestecisidir. İtalya'da "operanın altın çağı" sırasında opera bestecisi olarak başarılı olan tek Avrupalı olmayan, Verdi ve Puccini ile çağdaş ve Klasik müzik geleneğine kabul edilen ilk Avrupalı olmayan bestecidir.

[41] Floriano Vieira Peixoto (1839-1895) Askeri bir subay ve siyasetçiydi. Brezilya'nın ilk vali yardımcısı ve ikinci başkanı. Demir Mareşal ve Cumhuriyetin Konsolidatörü olarak adlandırılmıştır. Anıt, Brezilya'daki yerlileri, Portekizlileri, siyahları ve Katolik varlığını hatırlatan alegorik gruplarla Brezilya ulusunu ve oluşumunu yüceltmek için inşa edilmiştir. Halkın katılımıyla dikilmiştir. Büyük kaidenin bir yanında orman sakinlerini temsil eden bir grup yer almaktadır (Gonçalves Dias'ın "Timbiras" şiirinin "Y-Juca-Pirama" bölümünün VI. kantosundan esinlenerek yapılmıştır). Bir başka yüzde ise efsanevi Caramuru'nun hakim olduğu bir grup ile Portekiz fethinin bir alegorisi oyulmuştur. Sonra Peder Anchieta tarafından sembolize edilen dini eğitim dönemi vardır. Ve son olarak, Castro Alves'in "Cachoeira de Paulo Afonso" şiirinden bir bölümden esinlenerek Afrika ırkının etnik işbirliğini temsil eden bir grup. Anıtın tepesinde Barış ve Sevgiyi ifade eden bir kadın figürü ve elinde kılıcıyla Mareşal Floriano Peixoto'dan oluşan bir ana grup yer almaktadır. Cumhuriyet bayrağından çıkan Tiradentes, Jose Bonifácio ve Benjamim Constant figürleri. Tabanda Brezilya tarihini önemli tarihleri - 1500, 1822, 1888 ve 1889 kazınmış ve alt düzlemde aşağıdaki başlıklar yer almaktadır - "Aklı başında politika, ahlak ve aklın kızıdır" - "İlke olarak sevgi ve temel olarak düzen; amaç olarak ilerleme" - " Geç olsa da özgürlük" - "İyi sevilen Vatan, çocuklarının minnettarlığı.". 21 Nisan 1910 tarihinde açılmıştır".

[42] Yirminci yüzyılın başında, Pereira Passos'un yönetimi sırasında şehir Belle Époque olarak bilinen dönemde büyük dönüşümler geçirdi. 1906 yılında kentteki ilk süs lambası, Avenida Mem de Sá'nın açılışını kutlamak üzere Pereira Passos'un emriyle Rodolf Bernadelli tarafından Brezilya Demir ve Bronz Dökümhanesi Kobler and Cia'da inşa edilen taş işçiliği ve bronzdan Lapa'da açıldı. Anıt 15 metre yüksekliğindedir ve Neo-Manueline tarzında granit ve bronzdan yapılmış bir sütundan oluşmaktadır. Bu sütun bize 15. ve 16. yüzyıllardaki büyük deniz yolculuklarını hatırlatan çeşitli unsurlar içermektedir: karavelalar, kale kuleleri, yılanlar ve lambalar, tepesinde ise Portekiz'in büyük keşiflerine atıfta bulunan bir küre bulunmaktadır.

[43] Brezilya’nın İkonik Merdiveni Escadaria Selarón Rio de Janeiro’da yer alan turistik bir cazibe merkezidir. 215 basamaktan oluşan merdiven, Lapa ve Santa Teresa mahallelerini birbirine bağlamaktadır. 60 ülkeden getirilen 2000’den fazla fayans ile kaplı basamaklar, Brezilya bayrağının etkileyici renkleri ile dikkat çekmektedir. Ünlü sanatçı Jorge Selarón’un önemli bir eseri olarak kabul edilmektedir. Selarón, 1990’da evinin önündeki basamakları yenilemeye karar vermiştir. Bunun üzerine basamakları boyamaya başlayan sanatçı, etrafındaki insanların alaycı ve iğneleyici söylemleri ile karşılaşmıştır. Maddi durumunun kötü olmasından dolayı para kazanmak için tablolar yapıp satan Selarón, bu uzun ve yorucu günlerin ardından bütün basamakları fayans, seramik ve aynalarla kaplamıştır. İlk başlarda fayanslar Rio sokaklarında yer alan inşaatlardan toplanmıştır. İlerleyen süreçte ise sanatçı, çalışmasına dünyanın çeşitli noktalarından bağışlanan çiniler ile devam etmiştir. Bu ikonik merdiven, Selarón’un “Brezilya halkına saygısı” olarak nitelendirilmektedir. Selarón, 10 Ocak 2013’te ünlü Lapa merdivenlerinde ölü bulunmuştur. Selarón’nun cesedinin yanmış bir halde bulunması da bu olay ile ilgili merak uyandıran ayrıntılardan biri olarak dikkat çekmektedir. Selarón, her ne kadar başlarda destek göremese de günümüzde muhteşem bir sanat eserinin yaratıcısı olarak binlerce kişi tarafından saygıyla anılmaktadır.

æ